NIEMIECKI

Nawet najlepszy podręcznik od najbardziej prestiżowego wydawnictwa nie sprawi, że zaczniesz rozumieć Niemców…Dlaczego? 

Pozwól, że opowiem Ci swoją historię. Jest rok 2015 jestem studentką filologii germańskiej na Uniwersytecie Opolskim, podbieram regularnie stypendium rektora dla najlepszych studentów i wyjeżdżam na całe trzy miesiące do Niemiec, aby jeszcze bardziej “podszlifować” język. W większości mam styczność tylko z Niemcami – co się okazuje? 

TOTALNA KLAPA! Mimo mocnego C1 nie rozumiem co trzeciego słowa i nie potrafię trafnie reagować na komunikaty. 

Idę do sklepu, chcę kupić doładowanie do telefonu i rozmienić pieniądze. Co się dzieje? Zapominam języka w gębie! Jak jest “rozmieniać,” jak są “drobne”, a “doładowanie”?! Następnego dnia bankomat połyka mi polską kartę…Gdzie mam zadzwonić? Co powiedzieć? Jak mam opisać tę sytuację?
Za chwilę ktoś niechcący mnie szturcha, przeprasza, a ja nie mam pojęcia co mu odpowiedzieć: “Spoko, nic się nie stało”…no dobra, ale jak się to mówi po niemiecku?!

Dokładnie tak wyglądały pierwsze tygodnie mojego pobytu w Niemczech. Czułam się beznadziejnie, straciłam wtedy ogrom wiary w swoje możliwości i zastanawiałam się, jak to się mogło stać. 

Przerobiłam przecież setki książek do gramatyki, rozwiązałam milion testów, a półki w domu uginają się od ilości podręczników. Żeby nie było – nie pełniły one tylko funkcji dekoracyjnej, bo naprawdę z nich korzystałam. W tym samym czasie rozmawiałam na messengerze z koleżanką z roku, która również wyjechała do Niemiec. Podobnie jak ja była załamana, bo nie kumała połowy rzeczy.

Doszłam wtedy do wniosku, że NAJWAŻNIEJSZA jest PRAKTYKA, obcowanie z językiem na co dzień i uczenie się na własnych i cudzych błędach. Tego nie zastąpi absolutnie żaden podręcznik! Kocham podręczniki, ale nawet gdyby były “idealne” to nigdy nie będą spełniać tej funkcji.

Aby wyjść z opresji notowałam praktycznie każdy zasłyszany zwrot i prosiłam o jego wyjaśnienie, spotykałam się jak najczęściej z Niemcami, udzielałam się na różnych grupach na facebooku i prosiłam o pomoc mieszkającą w Niemczech rodzinę.
Internet również przeszukałam, ale niewiele znalazłam. 

Z roku na rok moja lista zwrotów była dłuższa, a ja czułam się pewniej przyjeżdżając.

Po kilku latach ze śmiałością mogę stwierdzić, że niemiecki na co dzień nie jest mi już straszny. Oczywiście nieustannie się go uczę, bo język – jak wszystko zresztą ciągle się rozwija i zmienia. O mojej historii przypominają mi jednak często moi kursanci, którzy przychodzą na nasze kursy z podobnymi problemami. To właśnie oni są największą inspiracją do tworzenia tego kursu.